امید
امید مَکُش در ره طولانی توفیق
باسعی خودت با خم مشکل بده تطبیق
آنقدر برو سختی ره را نشناسان
زانو بزند سختی ره روی به تصدیق
گیتی کج مدار
در گیتی کج مدار آسایش نیست
گر بوده رسیده به دوامش گو کیست؟
این نیست مکان کنیم اندر آن ایست
باید که جهان دیگری جست و زیست
حرف نکو
وقتی که توان حرف نِکو گفت
با آن ز دلی غبار غم رُفت
باید که چرا کام ِبِِِیالود
بر گفتن مشتی سخن مُفت